Eenmaal in Frankrijk aangekomen werden we hartelijke ontvangen door de eigenaar van het hotel: Auke. Wat mij direct opviel is dat ze ons herkenden en ons met onze voornamen aanspraken. En dat hebben ze de hele week volgehouden. Dat getuigt van goed gastheerschap! Een warm welkom dus. 

En dan de groep leren kennen. In vergelijking met de Tux trip (+45 mensen) was dit een kleine groep, zo’n 16 mensen. Maar wat een leuke groep! We hebben wat afgelachen met elkaar.

Eigenlijk ben ik niet zo goed in het schrijven van beknopte teksten. Zeker niet omdat ik onwijs enthousiast ben over de Port du Soleil trip, maar ik zal proberen een korte samenvatting te geven van mijn highlights:

Daar stond mijn week bol van. Af en toe best spannend, maar het geeft zo ontzettend veel voldoening als je – soms iets te stuntelend – weer iets nieuws hebt gedaan. Roderik wist overal onverspoorde, voor ons (enigszins) haalbare, lijnen uit te zoeken. Een vak apart als je het mij vraagt. Hulde aan onze gids!

Gijs-Jan, oppergids, hield in zijn dagboek waardevolle informatie bij over alle groepen. Aan het einde van de maaltijd volgt de dagafsluiting (bijna stichtelijk, maar alles behalve dat….). Ieder dag werd de ‘Jerry of the day’ uitgeroepen (A Jerry is an individual who exhibits a true lack of understanding for their sport, or for life in general also). 

Als je een enorme blooper had begaan dan wist je dat je een speciale vermelding kreeg: helm niets vermoedend achterstevoren opzetten, pieper vergeten bij het hotel en de hele groep laten wachten, met je dikke 4W terreinwagen dagelijks een file veroorzaken omdat er zomerbanden onderliggen (en moeiteloos ingehaald worden door die luidruchtige C1), in een riviertje belanden met je board, en helaas kreeg ik ook twee keer de eervolle vermelding: de Muur op acrobatische wijze afdalen om vervolgens uit de eerstvolgende skilift vol op m’n gezicht eruit te vallen. En de dag waarop ik mijn autosleutel was verloren in het restaurant bovenop de berg. Oeps!