De eerste dag, een mooie tour om ‘op te warmen’. Na vier uur lopen kwamen we aan bij ‘de vinger’ (een rots die op een vinger lijkt). Een korte afdaling, gevolgd door een korte klim en een lange afdaling terug naar het dal. Waren we opgewarmt? Jazeker, en vermoeid…
Na de eerste dag werd het alleen maar meer en beter. Hogere toppen, betere poeder en langere firn afdalingen. Ondanks dat het al eind april was, wist Michiel elke dag geweldige routes en afdalingen te vinden. De laatste meters terug naar de boot was papsneeuw, wat wil je ook in april. Maar bovenin was het genieten, heerlijk poedersneeuw die overgaat in de beste firn die ik ooit geskied heb.
Voor heupdiepe poedersneeuw moet je niet naar Noorwegen, maar dat was op voorhand duidelijk. Wel voor de omgeving! Ik heb me verbaast over hoe hoog en steil het kan zijn in Noorwegen. Urenlang spitzkehren omhoog, gevolgd door een uitdagende afdaling. Michiel had het tempo er goed in tijdens de beklimmingen, maar liet genoeg pauze tussendoor om van het indrukwekkend uitzicht te genieten.
Een uitdagende ervaring, met een verrassend gezellige groep in het schitterende Noorwegen. Een week waarin ik me geen moment verveeld heb en nieuwe vrienden gemaakt heb. Dit smaakt naar meer!
Michiel en de mannen van de ‘Sailing Taxi’, bedankt!