Vanmorgen op tijd opstaan en inpakken want we gaan met de eerste gondel naar beneden. Vandaag staat Furmanov Peak en onze transfer naar het Cosmo station op de agenda.

De lift draait al als we ruim voor 10 aankomen, maar mee naar beneden zit er voor 10 uur echt nog niet in. Regels zijn regels hier. Als wij beneden komen staan Vlad en Ayan ons weer met een grote glimlach op te wachten. Zij zullen ons iets verderop afzetten en vervolgens met de bagage om de berg heen rijden en ons weer op halen. Wij beginnen op 1950 meter aan onze tour en lopen als groep met militaire discipline naar boven. Je komt hier geen andere skiërs tegen en zelfs andere sporen zijn er eigenlijk niet te vinden. We komen nog een paar Kazachse wandelaars tegen maar verder ook niets. Vlak onder de top steken er wat veel stenen door en is het sneeuw dek niet heel dik. Een gedeelte van de groep besluit met een booth pack toch nog de top van Furmanov peak (3100m) aan te tikken. Met de rest blijf ik lekker bij de skiërs en drinken wij een kop thee en genieten van het spectaculaire uitzicht.

Zodra de rest van de groep terug is maken we ons klaar voor de afdaling. Een geweldig lange afdaling langs de andere kant naar beneden. Hier vonden we nog geweldige onverspoorde poeder. Betere sneeuw dan dit hebben we die week niet meer gevonden. Na een afdaling van meer dan 1000 hoogtemeters komen we weer bij onze 4X4’s en chauffeurs aan. Vladimir staat ons al filmend en met echte Kazachse chocoladerepen op te wachten.

Vanaf hier vertrekken we richting het Cosmo station, we maken nog een korte stop in Almaty voor een warme lunch en wat inkopen. Uiteindelijk rijden we met schemering weer terug de bergen in. Het wordt al snel duidelijk waarom we van die grote 4×4’s met spikes hebben, deze wegen worden niet geschoven. We worden geblokkeerd door een zwarte sedan die dwars op de weg staat en niet meer weg komt. Wij duwen zijn auto weer even recht en kunnen onze weg vervolgen. Vlad rijdt over die besneeuwde berg wegen alsof die op de 5 baans A2 naar Amsterdam rijdt. We moeten nog even een korte stop maken voor paspoortcontrole bij het leger checkpoint en mogen door.

We komen in het donker aan bij het Cosmo station. Ons hutje in knus en de bruinkool kachel heeft de hele tent blauw gezet. Na wat bedden roulette eindigt “Koentje” in het “kinderbed” en hebben we nog een late avondmaaltijd. Al onze maaltijden komen bij de catering uit Almaty vandaan en worden nog even opgewarmd. We drinken nog wat met zijn alle in de hut. Het was een lange dag, een geweldige tour, een nog mooiere afdaling maar ook de route naar het Cosmo station was een ervaring op zich.

We vertrekken vroeg op weg naar Akbulak hier gaan we vandaag eens goed gebruik maken van de liften (dachten wij). We nemen de liften helemaal naar boven om eens warm te skiën. De mountain rescue ziet 8 man met ABS uit de lift komen en roept al “no freeride!”. Na een afdaling over de piste besluiten we aan de schaduwkant het bos in te duiken. Hier vinden we nog wat poeder en hebben een hele mooie afdaling. Terug naar boven en nog een keer!! Weer boven zijn de heren van de mountain rescue niet al te blij met ons maar ze spreken geen Engels. Wij moeten ons in het boek inschrijving dat wij dit op eigen verantwoordelijkheid doen en mogen weer het bos in. We gaan iets dieper het bos in en vinden een nog betere run dan hiervoor. Dit gaat een mooie dag worden. We doen een snel drankje beneden en besluiten dezelfde run nog eens te doen. 

Wanneer we bij de top lift komen vertellen de mannen dat deze dicht is. Nadat Vlad op zijn snowboard van diezelfde piste aankomt begrijpen we dat ze ons niet naar boven willen laten omdat wij buiten de piste skiën (ik heb mij onder begeleiding van Gijs-jan deze hele reis geen seconde onveilig gevoeld). Na een lange discussie blijft het antwoord nee en mogen we niet mee. We zouden beneden bij de kassa kunnen proberen ons geld terug te krijgen. Aangezien niemand echt stond te springen om over de piste omhoog te vellen besluiten we maar af te dalen en op het terras te gaan zitten. 

Vlad gaat gewapend met onze skipassen eens het gesprek aan bij de kassa terwijl wij een biertje doen. Wanneer Vlad terugkomt het goede nieuws dat geld terug geen optie was en we weer met de lift naar boven mochten, zaten er al genoeg biertjes in en bleven we lekker op het terras waar mooie plannen worden gemaakt voor onze stapavond in Almaty. Ayan pleegt een paar telefoontjes, welk type: Mercedes G, welke kleur: Wit, hoeveel assen: 3, en de grootste limo van Almaty is voor ons vanavond. Dat belooft wat. 

We rijden terug naar Almaty checken in bij het hotel en kunnen eindelijk weer eens douchen. We gaan met zijn alle sjasliek eten bij een Kazachs restaurant en weten niet goed wat ons overkomt. Naast onze tafel is een ware dansvloer die af en toe onderbroken wordt door iets wat op een pubquiz lijkt. Wij krijgen een belletje dat onze limo er is en deze staat buiten de halve straat te blokkeren. Wat een machine, binnen staat iets met bubbels klaar en met DJ Gijs-jan begint ons feestje.

De limo brengt ons naar een eerste kroeg voor een paar drankjes waar ook de sing-a-long challenge door ons gewonnen wordt. Met wat nieuw Kazachs en Kirgizië’s gezelschap gaan we terug de limo in voor de volgende club. We worden meegenomen naar een mooie tent met verschillende zalen met DJ’s en live muziek. Het duurt niet lang voordat de bar vol staat met wodka.

Wat een ongelofelijk mooi week, deze reis draait om zo veel meer dan skiën. Ik heb ervan genoten en zou hier graag nog eens naar terug gaan. Kazachstan heeft geweldige bergen en nog geen geïndustrialiseerde wintersport. In een week tijd zijn wij 1 persoon op tourskies tegen gekomen, verder was het ons team en de natuur.

Ik wil hier toch ook nogmaals de groep bedanken, wat een geweldig gezelschap! Ik hoop in de toekomst nog vaker met jullie op pad te gaan. Epique & Gijs-jan bedankt, alles was tot in de puntjes verzorgt en dat maakt het toch wel echt vakantie!

Tot de volgende,….